Katarzyna Majak

Photographers’ Network 2010

Thomas Kellner znany jest jako fotograf1. Jego obrazy to charakterystyczne konstrukcje na materiale analogowym w formie siatki, której poszczególne klatki przedstawiaja wycinek rzeczywistosci (zwykle architektoniczny), lecz dopiero zestawione w calosc tworza intrygujaca forme.

Kellner prowadzi skrzetne notatki i jestniezwykle precyzyjny. Po zeskanowaniunegatywów 35 mm (stajacych siew tym wypadku swoistym Master Print)powstaje odbitka stykowa2 w limitowanejedycji. Reprezentowany przez galeriez Chicago, Houston, Los Angeles i Kolonii,wydajacy liczne ksiazki, monografie,portfolia, jest – jak sam mówi – „artystazyjacym wylacznie ze sprzedazy wlasnejtwórczosci”.

Dla wielu Kellner pozostaje jednakduzo bardziej rozpoznawalny w Polscejako kurator wystawy China Photo pokazywanejw Polsce podczas Fotofestiwaluw Lodzi w 2008 (prezentujacej pracejedenasciorga mlodych chinskich fotografów).Nauczyciel, kolekcjoner,niestrudzony podróznik, zapraszanyna najwieksze imprezy fotograficznejako recenzent portfolio (m.in. Fotofestw Houston), kilka lat temu ziscil marzenieo tworzeniu kolekcji zdjec (kielkujacew jego glowie juz wczesniej). PowstaloPhotographers’ Network – kolekcjafotografii, do budowania której co rokuzaprasza fotografów poznanych podczaslicznych podrózy po swiecie i wydarzenfotograficznych.

Marzeniem Kellnera bylo zbudowaniekolekcji wspólczesnej fotografii – practwórców postrzegajacych owo mediumpodobnie jak on: jako medium sztuki.Kluczem do niej jest zarówno rzemioslo, wartosc artystyczna, jak i wartosciarchiwalne. Od 2004 regularnie w majuKellner zaprasza wybranych fotografówdo uczestnictwa w spotkaniu w Siegen.Spotkanie to jest jednoczesnie prezentacjafotografii wybranych do kolekcjiprzez zmieniajace sie co roku jury(w jego sklad wchodza wlasciciele galerii,redaktorzy magazynów fotograficznychi krytycy – chocby Thomas Pollerz Galerie Poller we Frankfurcie i NowymJorku, Alison Nordstrom z George EastmanHouse w Rochester, Irina Tchmyreva,Nicole Stanner z Galerie f5.2,Diana Edkins z Aperture Foundationczy Beate Cegielska z Galleri Image).Jest to okazja do poznania sie, spedzeniaczasu razem, a takze zaprezentowaniasie w Muzeum Sztuki Nowoczesnejw Siegen (prywatnego muzeum posiadajacegow swoich zbiorach m.in. praceBecherów i ich najbardziej znanychpodopiecznych).

Dotad w kolekcji Photographers’Network znalazly sie prace m.in.: LiliAlmog, Tamary Lischki, ChristopheraRauschenberga, Franka Yamrusa,Diane Ducruet, Luci Ganievej, ZhenQiu, Elliota Rossa czy Georgii Krawiec.W 2010 tematem przewodnim prezentacjibylo „Wonderland”. Swoje prace pokazalim.in.: Bill Armstrong, EkaterinaBubnova, Patrizia Casamirra, ClaudiaFährenkemper, Rafaelo Kazakov, KatarzynaMajak, William Mokrynski, FeliciaMurray, Wawi Navarozza, Dan Nelken,William Oldacre, Mariette Pathy Allen,Daniel Schumann, Takeshi Shikamai Evzen Sobek.

Na szczególna uwage zasluguja praceniemieckiej fotografki sredniego pokoleniaClaudii Fährenkemper. FotografieFährenkemper pojawily sie na Photographers’Network nie po raz pierwszy.Szczególnie w jej starszych pracach wyczuwasie, ze jest uczennica Becherów– dziela prezentowane w poprzednichedycjach oddawaly systematyczny, dokladnyi charakterystyczny tryb pracyartystki. Przez wiele lat Claudia skupialasie na powiekszeniach znajdowanychprzez siebie obiektów ze swiata przyrody.Fährenkemper stworzyla genialnytajemniczy czarno-bialy swiat z jednejstrony monumentalnych abstrakcyjnychform, a z drugiej – znajomowygladajacych obrazów (chocby cyklePlanktos, Embryo czy Metamorphosis).Dzieki zastosowaniu mikroskopu elektronowego3udalo sie jej uzyskac efekttrójwymiarowosci i nowej jakosci zanurzonegow czerni przedmiotu/podmiotucalkowicie wyizolowanego od swego otoczenia.Pozornie analityczne i naukowepodejscie poteguje zastosowany przeznia juz na samych odbitkach wysokikontrast. Perfekcyjny obraz koncowynabiera archetypowego charakteru,zbija widza z tropu i rozbudza w nimchec swobodnych skojarzen (takze fotograficznych– chocby z dzielami GeorgiiO’Keeffe czy Karla Blossfeldta).

Nowy kierunek pojawil sie u Fährenkemperpodczas jej pobytu na rezydencjiw Kettering w Wielkiej Brytaniiw 2009, kiedy zaczela tworzyc kolorowepiktogramy z roslin na czarno-bialympapierze fotograficznym (cykl Pflanzenfotogramme).Jeden z owych piktogramówtrafil do kolekcji Photographers’Network w 2010. Ich klimat nawiazujew pewien odlegly, lecz wyczuwalnysposób, do wspanialych czarno-bialychprac Takeshi Shikamy z Tokio (takzew kolekcji Photographers’ Network2010), rejestrujacych pozostajacyw bezruchu las (cykl Silent Respirationof Forests).

Zupelnie inny klimat prezentuja fotografieWawi Navarrozy z Filipin z cykluOne Hundred Years Between Us, bedacejej holdem na 100-lecie urodzin FridyKahlo. Jak przyznaje sama artystka, kiedyInstituto Cervantes de Manila zleciljej wykonanie projektu, nie znala pracFridy, znala jedynie jej wizerunek jakoikony. Po zaznajomieniu sie z dzielamiFridy zdecydowala sie skupic na oddaniufascynacji Kahlo „Otwarta Rana” (okreslenieNawarozzy). Mimo ze wczesniejduzo eksperymentowala z fotografíaczarno-biala, zdecydowala sie zrobicprojekt odtwarzajacy obrazy Fridy jakoautoportrety w kolorze. Waznym aspektempracy nad projektem bylo z jednejstrony opowiedzenie historii Kahlo,z drugiej zas – przekroczenie trudnoscinazwania projektu o kims tak znanymswym wlasnym, osobistym dzielem.Navarozza swiadomie posluguje sie fotografía,by „odromantyzowac” skomercjalizowanywizerunek Kahlo i dotrzecdo tego, co pozostalo zakryte.

Wsród fotografów, których prace zaprezentowanopodczas tegorocznegoPhotographers’ Network, warto zwrócicuwage na mlodego niemieckiegofotografa Daniela Schumanna (jegoprace byly u nas prezentowane podczasVI Warszawskiego Festiwalu FotografiiArtystycznej w 2010). Fotografía prezentowanaw Siegen pochodzi z jegocyklu fotografii odchodzacego dziadka,którego zaczal fotografowac po smiercibabci w 2007. Wtedy wlasnie z powodudemencji dziadek musial sie przeniescdo domu starców. Schumann fotografowalgo az do smierci 2 lata pózniej(zmarl w wieku 98 lat).

Do albumu Elisabeth und WilhelmSchumann zdecydowal sie dolaczyctakze i zdjecia babci – utrwalone naznalezionych przez przypadek starychslajdach zrobionych przez dziadka,zaskakujaco zdolnego fotografa. Schumann,mimo mlodego wieku, dotykatrudnego tematu smierci i odchodzenia.Sila jego prac polega na bardzo prostymi zwyczajnym sposobie myslenia o ujeciutego tematu. Nie szuka sensacji, nieboi sie byc blisko, ukazuje odchodzeniejako cos zupelnie naturalnego i pelnegospokoju. Jego duzo mocniejszy cykl dotykajacysmierci to Purpur braun grauweiss schwarz, który powstal w jednymz niemieckich hospicjów. Schumannobserwowal, oswajal i fotografowal jegomieszkanców stopniowo zabieranychprzez smierc, którym towarzyszyl dokonca, takze po smierci.

Photographers’ Network prezentuje rózneindywidualnosci wspólczesnej fotografiiz calego swiata. Zasluga Kellnera jestzgromadzenie w jednym miejscu stopniowoodslaniajacej sie kolekcji wspanialych fotografiiXXI wieku. Juz na tym etapie takiejkolekcji mozna tylko pozazdroscic.

1 [por]: tekst o Kellnerze autorstwa AlisonNordström w KF No 24-25/2008.
2 Kellnera niezmiernie ucieszylo niedawnezaproszenie do towarzystwa zrzeszajacegofotografów wielkoformatowych w Niemczech,wszystko jest bowiem miara zdefiniowaniamedium.
3 Dla przykladu, na fotografii wlosa na cielezuka powiekszenie wynioslo 3000:1

>>> download article >>>